امروزه، رایانش ابری به عنوان یک عنصر حیاتی در دنیای دیجیتال، نقشآفرینی میکند. با وجود مزایای متعدد آن مانند افزایش مقیاسپذیری، چابکی و صرفهجویی در هزینه، چالشهای امنیتی متعددی نیز به همراه دارد. در این مقاله، به بررسی برخی از مهمترین چالشهای امنیت ابری و راهحلهای مقابله با آنها میپردازیم.
چالشهای امنیت ابری
عدم شفافیت
پیگیری چگونگی دسترسی به دادههای شما و اینکه چه کسانی به آن دسترسی دارند، به سادگی ممکن نیست. چرا که بسیاری از سرویسهای ابری خارج از شبکههای سازمانی و از طریق اشخاص ثالث قابل دسترس هستند.
چند مستاجری (Multitenancy)
محیطهای ابری عمومی، زیرساختهای چندین مشتری را زیر یک چتر واحد در خود جای میدهند. در نتیجه، این احتمال وجود دارد که سرویسهای میزبانی شدهی شما، به عنوان خسارت جانبی در حمله به کسب و کارهای دیگر، توسط مهاجمین مخرب به خطر بیفتند.
مدیریت دسترسی و فناوری اطلاعات سایه (Shadow IT)
در حالی که سازمانها ممکن است بتوانند نقاط دسترسی در سیستمهای داخلی را با موفقیت مدیریت و محدود کنند، اعمال همین سطح از محدودیتها در محیطهای ابری میتواند چالشبرانگیز باشد. این موضوع برای سازمانهایی که از سیاستهای «دستگاه خود را بیاورید (BYOD)» استفاده نمیکنند و دسترسی بدون فیلتر به سرویسهای ابری را از هر دستگاه یا موقعیت جغرافیایی مجاز میشمارند، میتواند خطرناک باشد.
انطباق (Compliance)
مدیریت انطباق با مقررات اغلب برای سازمانهایی که از استقرارهای ابری عمومی یا ترکیبی استفاده میکنند، سردرگمی ایجاد میکند. مسئولیت کلی حریم خصوصی و امنیت دادهها همچنان بر عهده سازمان است و وابستگی شدید به راهحلهای شخص ثالث برای مدیریت این جزء، میتواند منجر به مسائل انطباقی پرهزینه شود.
پیکربندی اشتباه
بخش قابل توجهی از سوابق به خطر افتاده را میتوان به داراییهای پیکربندی اشتباه نسبت داد و اشتباه کارکنان داخلی را به یک مسئله کلیدی در محیطهای رایانش ابری تبدیل میکند. پیکربندی اشتباه میتواند شامل باقی گذاشتن رمزهای عبور پیش فرض مدیریت یا عدم ایجاد تنظیمات مناسب حریم خصوصی باشد.
راهکارهای امنیت ابری
- مدیریت دسترسی و هویت (IAM): ابزارها و سرویسهای مدیریت دسترسی و هویت (IAM) به سازمانها این امکان را میدهند تا پروتکلهای اجرای مبتنی بر سیاست را برای تمام کاربرانی که قصد دسترسی به هر دو سرویس درونمحل و ابری را دارند، مستقر کنند. عملکرد اصلی IAM ایجاد هویتهای دیجیتال برای همه کاربران است تا بتوان آنها را در حین تمام تعاملات با دادهها به طور فعال نظارت و در صورت لزوم محدود کرد.
- پیشگیری از دست دادن داده (DLP): سرویسهای پیشگیری از دست دادن داده (DLP) مجموعهای از ابزارها و سرویسهایی را ارائه میدهند که برای اطمینان از امنیت دادههای ابری تحت نظارت طراحی شدهاند. راهحلهای DLP برای محافظت از تمام دادههای ذخیرهشده، چه در حالت سکون و چه در حال انتقال، از ترکیبی از هشدارهای اصلاحی، رمزگذاری دادهها و سایر اقدامات پیشگیرانه استفاده میکنند.
- مدیریت اطلاعات و رویداد امنیتی (SIEM): مدیریت اطلاعات و رویداد امنیتی (SIEM) یک راهحل جامع هماهنگی امنیت را ارائه میدهد که نظارت، تشخیص و پاسخ به تهدیدات را در محیطهای ابری خودکار میکند. فناوری SIEM از فناوریهای مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) برای همبسته کردن دادههای سیاهه (log data) در سراسر پلتفرمهای مختلف و داراییهای دیجیتال استفاده میکند. این امر به تیمهای IT توانایی اعمال موفق پروتکلهای امنیت شبکه خود را میدهد و آنها را قادر میسازد تا به سرعت به هر تهدید بالقوهای واکنش نشان دهند.
- تداوم کسب و کار و بازیابی فاجعه (Disaster Recovery): صرف نظر از اقدامات پیشگیرانهای که سازمانها برای زیرساختهای درونمحل و ابری خود در نظر گرفتهاند، نقض دادهها و قطعیهای مخرب همچنان ممکن است رخ دهد. سازمانها باید بتوانند در اسرع وقت به آسیبپذیریهای کشفشده جدید یا قطعیهای قابل توجه سیستم واکنش نشان دهند. راهحلهای بازیابی فاجعه از ارکان اصلی امنیت ابری هستند و ابزارها، سرویسها و پروتکلهای لازم را برای تسریع بازیابی دادههای ازدسترفته و ازسرگیری عملیات تجاری عادی در اختیار سازمانها قرار میدهند.
چگونه باید به امنیت ابری نزدیک شد؟
رویکرد به امنیت ابری برای هر سازمانی متفاوت است و میتواند به چندین متغیر بستگی داشته باشد. با این حال، موسسه ملی فناوری و استانداردها (NIST) فهرستی از بهترین شیوهها را ارائه کرده است که میتوان از آنها برای ایجاد یک چارچوب رایانش ابری امن و پایدار پیروی کرد.
موسسه ملی فناوری و استانداردها (NIST) مراحل لازم را برای هر سازمان جهت خودارزیابی آمادگی امنیتی و اعمال اقدامات امنیتی پیشگیرانه و بازیابی کافی در سیستمهای خود ایجاد کرده است. این اصول بر اساس پنج ستون چارچوب امنیت سایبری NIST بنا شده است:
- شناسایی
- محافظت
- تشخیص
- پاسخ
- بازیابی
یکی دیگر از فناوریهای نوظهور در امنیت ابری که از اجرای چارچوب امنیت سایبری NIST پشتیبانی میکند، مدیریت وضعیت امنیتی ابری (CSPM) است. راهحلهای CSPM برای رفع یک نقص رایج در بسیاری از محیطهای ابری – پیکربندی اشتباه – طراحی شدهاند.
زیرساختهای ابری که توسط سازمانها یا حتی ارائهدهندگان خدمات ابری بهطور نادرست پیکربندی شدهاند، میتوانند منجر به چندین آسیبپذیری شوند که سطح حمله یک سازمان را به طور قابل توجهی افزایش میدهند. CSPM با کمک به سازماندهی و استقرار اجزای اصلی امنیت ابری، به این مسائل رسیدگی میکند. این موارد شامل مدیریت دسترسی و هویت (IAM)، مدیریت انطباق با مقررات، نظارت بر ترافیک، پاسخ به تهدید، کاهش ریسک و مدیریت داراییهای دیجیتال است.
جمع بندی نهایی
رایانش ابری مزایای متعددی از جمله افزایش مقیاسپذیری، چابکی و صرفهجویی در هزینه را ارائه میدهد. با این حال، خطرات امنیتی را نیز به همراه دارد که باید به دقت مورد توجه قرار گیرند.
این مقاله به بررسی برخی از مهمترین چالشهای امنیت ابری، از جمله عدم شفافیت، چند مستاجری، مدیریت دسترسی، انطباق و پیکربندی اشتباه پرداخته است.
راهحلهای مختلفی برای مقابله با این چالشها وجود دارد، از جمله مدیریت دسترسی و هویت (IAM)، پیشگیری از دست دادن داده (DLP)، مدیریت اطلاعات و رویداد امنیتی (SIEM)، تداوم کسب و کار و بازیابی فاجعه (BCDR) و مدیریت وضعیت امنیتی ابری (CSPM).
رویکرد به امنیت ابری باید متناسب با نیازهای هر سازمان باشد. چارچوب امنیت سایبری NIST راهنماییهای مفیدی را برای ایجاد یک رویکرد امن و پایدار ارائه میدهد.
علاوه بر راهحلهای ارائه شده در این مقاله، سازمانها باید به طور مداوم برای شناسایی و رفع تهدیدات امنیتی نوظهور هوشیار باشند. بهروز نگه داشتن بهروزرسانیهای امنیتی و آموزش کارکنان در مورد بهترین شیوههای امنیتی نیز ضروری است.
با درک چالشها و راهحلهای ارائه شده در این مقاله، سازمانها میتوانند با اطمینان خاطر به استفاده از مزایای رایانش ابری بپردازند و در عین حال از دادهها و برنامههای خود در برابر تهدیدات امنیتی محافظت کنند.